การลดข้อบกพร่องของสภาพรถภายนอกสำหรับระบบการขนส่งรถยนต์

Abstract

วัตถุประสงค์ : เพื่อลดปริมาณข้อบกพร่องของสภาพภายนอกรถยนต์สำหรับระบบการขนส่งรถยนต์โดยประยุกต์ใช้เทคนิคการวิเคราะห์สาเหตุของข้อบกพร่องและผลกระทบ หรือ FMEA โดยมีเป้าหมาย คือลดอัตราการเกิดข้อบกพร่องของรถยนต์ที่เกิดขึ้นให้ได้ 500 PPM ตามเป้าหมายของบริษัทขนส่ง
วิธีการดำเนินงาน : ศึกษาข้อมูลข้อบกพร่องของสภาพรถภายนอกโดยแบ่งตามตำแหน่งที่พบบนตัวรถยนต์โดยใช้แผนภาพพาเรโต จากนั้นทำการคัดเลือกชนิดข้อบกพร่องมาดำเนินการแก้ไขโดยใช้แผนภาพพาเรโตของความถี่ในการเกิดร่วมกับการให้น้ำหนักชนิดข้อบกพร่องโดยใช้ค่าซ่อมแซมเฉลี่ย เพื่อคัดเลือกจากค่าความเสียหายที่เกิดขึ้น จากนั้นใช้แผนผังก้างปลาเพื่อวิเคราะห์หาสาเหตุหลักที่ก่อให้เกิดปัญหา จากนั้นประยุกต์ใช้เทคนิคการวิเคราะห์สาเหตุของข้อบกพร่องและผลกระทบ หรือ FMEA มาประเมินความเสี่ยงใน 3 ปัจจัย คือ ความรุนแรง โอกาสในการเกิด และการควบคุมเพื่อคำนวณหาค่าดัชนีความเสี่ยงชี้นำ หรือ RPN เพื่อใช้คัดเลือกข้อบกพร่องมาดำเนินการแก้ไข โดยพิจารณาความเสี่ยงที่มีค่าความรุนแรงตั้งแต่ระดับสูงร่วมกับการใช้แผนภาพพาเรโตของค่าดัชนีความเสี่ยงชี้นำโดยพิจารณาค่า RPN สะสม 80% มาดำเนินการแก้ไข
ผลการดำเนินงาน : พบว่า ค่าเฉลี่ยการเกิดข้อบกพร่องต่อเดือนลดลงจาก 834 PPM เหลือเพียง 367 PPM ทำให้มูลค่าความเสียหายในการซ่อมแซมลดลงจาก 492,495 บาทต่อเดือนเหลือ 64,857 บาทต่อเดือน และค่าดัชนีความเสี่ยงชี้นำลดลงตั้งแต่ 33.3%-85.7% ซึ่งบรรลุตามเป้าหมายที่วางไว้